Als je zo ver weg woont is het fijn om van alle moderne techniek gebruikt te kunnen maken. Telefoneren en Skypen, maar ook het gebruik van alle social media. Zo hebben Floor, Kitty en Roeland alle drie een Facebook account en staan veel van onze foto's op Google+. We merken ook dat Facebook een leuk medium is voor snelle reacties en korte berichten, echter daardoor wordt deze Blogsite wat minder door ons bij gehouden. Vandaar nu even een inhaalslag.
Op 11 januari wonen wij alweer 2 en een half jaar in Nieuw-Zeeland en loopt onze werk visa af. We zijn op dit moment bezig om "Permanent Residence" aan te vragen. Vandaar nu weer eens een stukje met daarin wat meer aandacht voor het hele emigratieproces en ons leven op dit moment.
Voor diegenen die onze blog regelmatig lezen is het waarschijnlijk wel duidelijk geweest dat het eerste jaar hier best 'pittig' was. Het wonen hier, het land, de cultuur, alles was wel meteen fijn, maar het duurde toch echt een tijd voordat met name Kitty en Floor zich gesetteld voelden. Het tweede jaar verliep een stuk rustiger wat dat betreft. In het afgelopen jaar is er telkens meer structuur en ritme in ons leven gekomen. Natuurlijk ook doordat de kinderen zich telkens meer settelen op school, met vriendjes en in hun sportten. Alles is minder nieuw en meer herkenbaar. Ook de sociale contacten breiden zich telkens meer uit. Het is wel bijzonder dat hier veel Nederlanders bij zitten. Kennelijk is dat toch prettig. Zelfde taal, zelfde humor en allen hebben op enig moment hetzelfde proces doorgemaakt qua emigratie. Het is wel bijzonder te merken dat er vaak wordt gezegd dat het zo'n 3 jaar duurt voordat je je echt helemaal thuis voelt in een land. Wij voldoen dan wel echt aan deze regels uit het boekje.
Zo lopen we in de supermarkt en horen we Nederlands praten en raken al snel in gesprek, en vanuit hier ontstaat er een zeer goede vriendschap. Of via het zaalvoetbal school team van Bas. Hier speelt een Nederlandse jongen in, en al snel zijn we in gesprek met andere Nederlanders, en ook dit het begin van een goede vriendschap. Inmiddels heeft Kitty zich ook aangesloten bij de Boekenclub, een 18-tal Nederlandse vrouwen die op maandelijkse basis bij elkaar komen om boeken te bespreken, en vooral gezellig te kletsen.
Langzamerhand doen we steeds meer activiteiten samen. We zijn onder andere naar de Night Market geweest. Auckland kent een hoog percentage inwoners afkomstig uit Azië (23%), en zij hebben de nacht markt traditie meegenomen. In de parkeer garage onder een winkelcentrum wordt wekelijks zo een nachtmarkt gehouden. De markt bestaat uit een 200-tal stalletjes met vooral bedenkelijke kwaliteit, maar wel goedkope spullen, maar vooral een enorme keuze aan vooral Aziatisch eten. Als we door de drukte rondlopen wanen we ons toch echt even in Azië.
Afgelopen periode hebben we ook geregeld gezellige verjaardagsfeestjes gehad. Agnes (de vrouw die we in de supermarkt tegen kwamen) heeft een geweldig weekend georganiseerd vanwege
Pier's verjaardag. De locatie was de Kiwiana Lodge in Hua, een klein dorpje een uurtje ten westen van ons. 90% van de feestgangers is Nederlands en als al snel Blof en De Dijk door de luidsprekers schallen voelen we ons toch wel helemaal thuis. We wandelen, abseilen, voetballen, basketballen, zwemmen in de zee, barbecueën, zingen en dansen en het wordt een bijzonder gezellig weekend. 2 weken later wordt Marko 50, en ook dit wordt een kampeer weekend op de camping bij ons favoriete Tawharanui, met een prachtig groot kampvuur op het strand, ook met vele Nederlanders.
Een van de (letterlijk) hoogtepunten van deze lente was de beklimnming van The Pinnacles, een bergtop in de Coromandel, een schiereiland ongeveer 2 uur rijden van Auckland. Het is een klim met een 600 meter hoogte verschil. We nemen de slaapspullen en eten mee in onze rugzakken en overnachten in een hut. 's-Ochtends vroeg hebben we een prachtig uitzicht om de omgeving.
Een heel ander soort wandeling was de 21 kilometer avond sponsorloop door Auckland voor het Nieuw-Zeelandse kankerfonds. Kitty vormde met enkele van de Nederlandse vrouwen een 'dreamteam" en met mooi verlichte accesoires op en over de wandelkleren begonnen ze rond 20.30 aan de tocht. Het was een bijzondere ervaring om de stad eens op zo'n andere manier mee te maken. De skytower prachtig verlicht, lopend door de op zaterdagavond druk bezochte uitgaanswijken, was het bijzonder de stad te ervaren. Niet te vergelijken met de vierdaagse in Nijmegen, het blijven hier toch serieuze en soms wat conservatieve mensen.
En zo gaan we weer op naar de kerst en zomer hier. We hebben een prachtige lente gehad qua weer, records zijn gebroken met temperaturen van 27 graden. Afgelopen zomer en najaar ook al enorm droog en warm. Benieuwd wat ons nu weer te wachtten staat.
Als je zo ver weg woont is het fijn om van alle moderne techniek gebruikt te kunnen maken. Telefoneren en Skypen, maar ook het gebruik van alle social media. Zo hebben Floor, Kitty en Roeland alle drie een Facebook account en staan veel van onze foto's op Google+. We merken ook dat Facebook een leuk medium is voor snelle reacties en korte berichten, echter daardoor wordt deze Blogsite wat minder door ons bij gehouden. Vandaar nu even een inhaalslag.
0 reacties:
Een reactie posten