Great Barrier Island; een stap terug in de tijd

Als we op de heldere dagen uit het raam kijken zien we in de verte een groot eiland, genaamd Great Barrier Island, zo genoemd omdat het als een grote barrière de Hauraki Gulf, de zee rond Auckland, beschermd tegen de invloeden van de Pacific Ocean. En iedere dag als we dan zo in de verte dat eiland zien liggen, vragen we ons ook af hoe dat dan daar zal zijn. En dus besloten we dit jaar eens niet ver te reizen en veel onderweg te zijn, maar onze auto met spullen op de veerboot te zetten en te kiezen voor een rustige kampeervakantie.

De tweede dag van 2014 vertrekken met een enorm volgepakte auto naar de kleine ferry, die in de haven van Auckland ligt. Het is een prachtige, zonnige dag en de zee is als een 'spiegeltje' zo glad. We zitten buiten op het dek en met de zon op ons gezicht glijden langzaam Auckland en de nabije eilanden aan ons voorbij. Het is nog druk hier op zee met de vele boten. We genieten van de mooie uitzichten en het zeeleven. Dat is eens wat anders als zelf autorijden, onze vakantie is al begonnen! Onderweg worden we getrakteerd op dolfijnen en 2 walvissen. De kapitein vindt dit zo leuk dat hij met de ferry probeert dichterbij de walvissen te komen. Na 4½ uur varen bereiken we dan eindelijk Tryphena, de aanlegsteiger van het eiland. Rijdend in de auto krijgen we meteen een indruk van dit eilandleven. Smalle weggetjes die al kronkelend omhoog en omlaag langs de heuvels gaan. Telkens mooie uitzichten over zee en prachtige witte stranden. En de tegenliggers zwaaien telkens vrolijk als je langsrijdt, soms op elkaar wachtend om te passeren, want de wegen zijn vaak te smal om tegelijk naast elkaar te rijden. Het eiland is 35 km lang en op z’n breedst 18 km, er wonen maar 850 mensen. Over smalle weggetjes rijden we richting de oostkust, de kust waar de grote oceaan gezorgd heeft voor mooie baaien en witte zand stranden. Na bij enkele campings gestopt te zijn vinden wij onze favoriet. Na 2,5 kilometer over een 'dirt road' (ongeasfalteerde weg) gereden te hebben komen we bij een prachtige camping met gedeeltelijk bosterrein en gedeeltelijk open grasland met uitzicht op een rustige baai, een riviertje en een mooi strand. Het is een DOC camping. De Department of Conservation (DOC) is de landelijke vereniging die zorgt voor de natuurbescherming en de nationale parken. 60% van de grond op het eiland is in bezit van deze vereniging en zij dragen zorg voor de wandelpaden, de hutten in de bergen en dus ook de kampeer terreinen. Het kampeer terrein heeft alleen de basis voorzieningen, zoals stromend water, wat rechtstreeks uit de rivier komt, en een toilet (septische put). We zetten de grote tent op 'het mooiste plekje van de mooiste camping van Nieuw Zeeland', volgens de Great Barrier folder. En het genieten kan beginnen!

Vanaf onze camping moeten we twee kleine riviertjes door waden en wat grasland oversteken om bij ons privé strand te komen, een langgerekte baai. Bij laagtij kunnen we nog twee baaien verder lopen, ieder weer met zijn eigen strandje. De afwezigheid van enig ander geluid als de wind, de vogels, in groot aantal en de branding, is enorm ontspannend. Onze plek leent zich voor lekker in de natuur spelen voor de kinderen, die beestjes zoeken, vogels fotograferen, op de schommel spelen en verder heel veel gewoon 'niksen' en genieten van de rust. Niet alleen door het gebrek aan geluid komen we tot rust,

Als we na een aantal dagen op zoek gaan naar winkels, blijken er alleen een aantal kleine winkeltjes te zijn waar de dagelijkse spullen te koop zijn, zoals fruit en groente. Er zijn geen centrale voorzieningen voor elektriciteit of water. Alle huizen hebben hun eigen zonnepanelen, generatoren en water voorzieningen, meestal gekookt water afkomstig uit de riviertjes. Over het hele eiland is er weinig mobiel en internet bereik. En betalen met je kaart via een pinapparaat is alleen te vinden in de enkele winkeltjes, waar je dan ook meteen maar extra pint om genoeg cash op zak te hebben. Dit alles maakt dat we ons toch echt af en toe een stapje terug in de tijd wanen.
Op het eiland zijn ook weinig restaurantjes te vinden, en zo blijken dat de meeste ook nog eens op zondag gesloten zijn. Maar natuurlijk weten wij toch altijd wel de lekkere restaurantjes te vinden en is er dus net genoeg op dit eiland om toch ook af en toe nog een beetje luxer vakantie te genieten. Iedereen op het eiland loopt met een grote glimlach op zijn gezicht en iedereen groet elkaar. Heerlijk vinden we het.

Na een week op het strand liggen, spelen, zwemmen in de zee en in de Hotpools, body boarden op de golven of van de duinen af, wandelen, barbecueën, schommelen, visjes zoeken, lezen en niks doen, is het tijd voor wat meer activiteit. Rugzakken volgepakt beklimmen we de Mount Hobson, het hoogste punt van het eiland met een waanzinnig 360 graden uitzicht. We slapen in 2 hutten en genieten van de prachtige natuur. Wederom is goed te merken dat toeristen het eiland nog niet ontdekt hebben. In de eerste hut hadden we gezelschap van een Duits meisje en in de prachtige, nieuwe 2de hut waren we helemaal alleen, terwijl het toch echt hoog seizoen is. Het uitzicht is fantastisch over het eiland heen richting Little Barrier, een ander eiland. We genieten van de zonsondergang en voelen ons rijk zo alleen op die berg in onze privé hut met zo'n fantastisch uitzicht!

De laatste 2 dagen slapen we in een lodge, met warme douche en prima restaurant. Uitrusten van de wandeling en nog met de kajak de prachtige rustige baai op.

Wat een prachtig eiland. Ik zou eigenlijk iedereen willen aanraden om dit eiland te bezoeken, maar ik doe dit niet. Laat dit paradijs nog maar even gewoon paradijs zijn, zonder massa toerisme!



Even vooraf aan het kijken van de foto's bij dit verhaaltje:
Lang geleden leefden er in Nieuw Zeeland geen zoogdieren. Met de komst van de mens, ongeveer 1000 jaar geleden zijn er ook zoogdieren meegekomen, zoals konijnen, ratten, opossums en varkens. De grotere zoogdieren vonden al die rare vogels een heerlijke buit en veel vogels zijn nu dan ook bedreigd. Om goede omgevingen te creëren voor deze vogels zijn er gebieden waar geprobeerd wordt deze zoogdieren te laten verdwijnen en de oorspronkelijke vogels weer meer kans te geven. Great Barrier Island is zo een gebied en het is hier aardig gelukt om de roofdieren weg te krijgen. De konijntjes huppelen nog wel vrolijk rond, maar die doen normaal gesproken niet zo veel kwaad. Resultaat is dan ook dat er ongelooflijk veel mooie vogels zijn en dat vind Bas natuurlijk weer prachtig. Met camera en zoomlens is hij veel op pad geweest om de Kingfisher (ijsvogel), Kaka (bruine papegaai), Shag (aalscholver), Brown Teal (eenden soort), Banded Rail (geelbandral), Robin, Oystercatcher en meer te fotograferen. Dus de vele vogelfoto's zijn van Bas zijn hand.