wennen

Wat betreft ons “gewone leven”. Dit is aardig zijn gangetje aan het gaan. We wonen alweer een aantal weken in ons huis en we zijn druk aan het 'klussen'. We zijn begonnen met Floors kamertje. Opnieuw muren, bureau, deuren en bed schilderen en ze krijgt nieuwe gordijnen. Het ziet er nu al een stuk gezelliger en frisser uit. Wel belangrijk om je huis eigen te laten worden, dat het meer naar je eigen smaak is. De bedoeling is dat de kamers van Bas en Anne ook gedaan worden en dan zo het hele huis door. Want alles is in een bruinige kleur geschilderd, die wij niet zo mooi vinden. Verder zijn we aan het nadenken over een gashaard en kasten in de woonruimte. Maar dat kost (veel) geld en is dus nog even de vraag. We hebben vele leuke plannen voor ons huis, maar hebben teveel wensen ook anderszins (een boot, reisje naar de Cook eilanden etc) dus dat wordt lastig allemaal tegelijk. Mmmmm, 'klagen met gezonde botten' noemen ze dat in goed Nederlands. Hoe zou dat in het Engels zijn? De spullen/dozen zijn over het algemeen wel uitgepakt. En er is enige ritme in ons leven met school. We genieten enorm van onze buiten-leefruimte. De kinderen zwemmen bijna iedere dag in het zwembad. Vooral Anne is een echte waterrat. Weer of geen weer, ze springt er in. En dan lekker in het zonnetje weer opwarmen, of als de zon niet schijnt in een warm bad.

De kinderen doen het echt supergoed qua taal en school. Anne leest al net zo goed Engels als haar leeftijdgenoten die Engels als moedertaal hebben! Ze was getest en ze hadden nog nooit een kindje gehad dat zo snel dat kon. Nou dan zijn we toch als ouders best even trots eerlijk gezegd. En emotioneel, want zorgen daarover hebben we ook. Anne is altijd op sociaal gebied wat meer op zichzelf. Ze heeft nog niet heel veel aansluiting met vriendinnen, maar dat was in Nederland vaak ook wel het geval. Zij is niet zo snel met zelf aansluiting zoeken en wacht wat af en speelt ook graag alleen. Meestal 'wacht' ze tot kinderen op haar afkomen en vervolgens is dat dan haar 'beste' vriendin. Ze vind de school wel leuk en in de groep hoort ze er echt wel bij. Na de zomer (winter voor jullie) start ze in een nieuwe groep en we denken dat het dan iets makkelijker is voor haar om opnieuw bij een groepje te horen. Maar zoals gezegd, het heeft geen prioriteit voor haar.

Bas doet het ook erg goed. Hij heeft het rekenen nu weer op het hoge/goede nivo van zijn groep. Dat is best knap want rekenen in het Engels is een stuk moeilijker. Hij heeft een half schooljaar overgeslagen, na de zomer komt hij in het laatste schooljaar van de basisschool. Hij is in schriftelijke taal altijd ietsje minder als met rekenen, maar ook daar gaat het eigenlijk ook gemiddeld tot nu toe, wat gezien de 2 maanden dat ze nu op school zitten eigenlijk ook niet slecht is. Verder is hij druk met schoolatletiek. Hij is eerste in zijn leeftijdsgroep met sprint, hoogspringen en verspringen en mag meedoen met een toernooi hiervoor tussen scholen hier in Auckland. Hier is hij heel trots op.

Vandaag was deze 'interschool atletics day' en Bas is derde geworden met hoogspringen, verspringen en 4e met sprint. Een geweldige prestatie voor hem zelf, zijn school als geheel was tweede.

Verder zit hij in het schoolvoetbal team. En  is hij uitgekozen door zijn klasgenoten als 1 van de 5 kinderen uit zijn klas om naar Rangitoto te gaan. Een eiland hier voor de kust. Het is een soort excursie, maar ook bewustwording, want ze moeten daar 'opruimen', dus zwerfafval opruimen. Je gaat er met de ferry heen en het is een heel leuk wandeleiland. Je hebt prachtige uitzichten op de zee en de stad. Hij was uitgekozen omdat hij 1 van de kinderen was die erg veel inzet dit jaar had getoond! Geweldig toch hoe ze daar hier mee omgaan. Niks geen Nederlandse mentaliteit van ‘iedereen moet aan alles mee kunnen doen, anders is dat zielig’, niks geen polderen, nee gewoon diegene belonen die het op zijn/haar gebied verdiend heeft! En je mag best ergens bovenuit steken. Iedereen heeft wel iets waar die goed in is, dus een ander weer bij iets anders. Goed voor ieders zelfvertrouwen en toch met aandacht voor elkaar.

Bas met onze 2 buurmeisjes, die zoals te zien ook hebben meegedaan en bij de eerste drie zijn gekomen.


Ook Floor doet het prima qua taal. Ze is al naar een hoger groepje gegaan met Engels en waarschijnlijk heeft ze de extra ondersteuning volgend jaar niet meer nodig. Verder vind ze al aardig haar weg met haar klasgenoten. Ze is uitgenodigd voor 2 verjaardagsfeestjes en wat dat betreft is dat voor haar altijd een goede graadmeter, want zij leeft van haar sociale contacten! Ze mist nog steeds haar vriendinnen uit Nederland heel erg. Ze heeft nog veel contact met haar beste vriendinnen. Verder natuurlijk via mails, Facebook en Hyves. Dus dat is prima. Tegenwoordig toch een uitkomst die modern communicatie middelen (globalisering). Ze vind het wel fijn wonen hier in NZ en in het huis, maar zou willen dat deze vriendinnen dichter bij haar waren.

Op 17 November hebben we  Kitty's verjaardag gevierd.  Een vreemd idee, jarig zijn met mooi weer.  En ook  's-ochtends een gek idee dat je zeker weet dat er geen 'onverwacht' bezoek zal komen.

Maar gelukkig waren er heel veel leuke kaartjes uit Nederland, e-mails en telefoon.  En 's-avond lekker gegeten met de familie Witteveen. Het is een gezellige dag geworden.

Verder ontmoeten we telkens meer mensen via school, uit de buurt en via sport. Ook hier gelukkig gewoon veel aardige mensen. Het kost tijd om weer echt goede contacten op te bouwen, maar het begin is er.

Over 2 weken komen opa en oma (vader en moeder Kitty) alweer hierheen. Ons eerste bezoek. We verheugen ons allemaal erop. Fijn om hen weer te zien, tijd met elkaar door te brengen en ze natuurlijk al het moois hier te laten zien. Kerst komt eraan. Heel vreemd. Het hele gevoel daaromheen klopt niet. Warm weer, lang licht, bomen en bloemen in bloei, kerst in 'juni'? Dat zal nog wel even duren voor we daaraan gewend zijn. Anne vond het maar gek dat Sinterklaas niet hier kon komen. Hij heeft toch een boot?! Maar de kerstman....nee die bestaat niet. Vliegende herten? Nee, dat was wat teveel.
We hebben maar een combinatie van Sint en kerst gemaakt. Wel lootjes getrokken, maar dan onder de kerstboom. Mensen van twee culturen he.

Alhoewel met ups en downs, doet de tijd veel goed voor allen. De 'ups' op de momenten dat iedereen lekker bezig is, we buiten in de natuur zijn en we genieten van dit geweldige land en relaxte leven. De downs natuurlijk door het gemis van iedereen, het feit dat ons leven behoorlijk op zijn kop gezet is en de energie die het kost om onze weg weer te vinden.  Maar het leven is goed hier. En zo merken we dat deze emigratie voor ons gelukkig een omhoog gaande lijn heeft.