Merry X-mas & Happy New Year

Mairangi Bay

Een stukje en foto's over het 'dorpje' waar wij wonen. Het leek ons wellicht leuk om jullie iets meer te laten zien en te vertellen van onze woonomgeving.
Hiernaast een luchtfoto van Mairangi Bay met de school van Bas en Anne rechtsonder in beeld. Een groot stuk gras erbij waar veel op gesport wordt, alle scholen hebben veel sportvelden en buitenruimte. De weg naast de school is de Galaxy Drive, als je deze volgt naar rechts toe zou je bij ons huis uitkomen, deze is helaas net niet te zien op deze foto. Ons huis kijkt dus niet richting stadscentrum, bovenaan op de foto, maar noordelijk. Zoals je ziet geen hoogbouw of rijtjeshuizen, maar vrijstaande huizen. Het groene stuk rechtsboven op de foto is een golfbaan, prachtig gelegen met uitzichten op zee. Linksboven Rangitoto het vulkaaneiland voor de kust. Zelf vind ik voor 'stadse' begrippen toch best veel groen, natuur en ruimte.

Auckland is verdeeld in meerdere gebieden. Je hebt het echte centrum met natuurlijk de winkels, de Sky Tower, vele kantoren en het gebied rond de haven. Hieromheen net als in iedere stad wijken met restaurantjes, winkeltjes, maar ook echte woonwijken. Zo dicht bij het centrum natuurlijk niet veel grond, wel duur, zeker als je ook nog uitzicht op zee hebt. In zuid-west Auckland het vliegveld met daar meer 'armere' wijken. Het is een groot verschil, misschien net als in iedere stad, waar je woont en dus hoe je beleving van die stad zal zijn. Er zijn ook vele wijken die ver van zee liggen en waar je als je er doorheen rijdt toch armoedige huizen ziet en soms ook echt Maori wijken hebt.

Wij wonen op de 'north shore', dat wil zeggen over de brug heen en ten noorden van het centrum. De North Shore staat een beetje bekend om 'het goede leven'. Hier langs de kust telkens een soort kleine 'dorpjes' met vaak eigen winkeltjes, restaurantjes en strandje. Hoe dichter bij de brug en het centrum van Auckland, hoe drukker en duurder.
Hoogbouw zie je niet veel aan deze kant van de stad. Onze wijk Mairangi Bay heeft een klein, maar best gezellige eigen kern. Er is een groot (sport) veld, tennisbanen, jeu de boule banen, veel restaurantjes en cafe's een supermarkt, kledingwinkels etc. En natuurlijk het strand. Alles erg levendig.

De strandfoto's zijn genomen op een zaterdagmorgen om 8.15 uur. Als je zelf dan trots bent omdat je vroeg uit de veren bent en al lekker actief bezig, kom je op het strand en blijk je absoluut niet de eerste en enige te zijn. Overal al sportende mensen, bootjes, honden die worden uitgelaten, spelende kinderen. Een take away koffie erbij en dan genieten maar van het uitzicht. Zoals al eerder gezegd; Nieuw-Zeelanders zijn vaak vroeg al op.

Vanaf het strand van Mairangi Bay loop je via een kustweg langs de zee zo naar een ander strand en wijkje. Als het laagtij is kun je vanaf Takapuna, de wijk dicht bij de stad, helemaal naar de andere kant van de North Shore lopen. Wijzelf komen meestal niet verder als een paar wijken en stranden en drinken
dan koffie, eten een croissantje bij de 'French Bakery' (lekker Nieuw-Zeelands, haha, de eigenaar spreekt ook erg met een accent Engels, wel charmant overigens) of als het in de middag is eten we sushi (ook al zo NZ) en lopen dan weer terug.

De huizen hier zijn meestal gemaakt van hout, en de stukken land waar ze op liggen zijn meestal schuin. Dit omdat er weinig recht is sowieso in heel NZ. Er wordt niet veel gefietst, wellicht vanwege deze reden, maar er zijn ook niet zoveel veilige fietspaden. Scholieren gaan lopend naar school, met de bus of worden met de auto weggebracht.

Je hebt hier op de North Shore 2 grotere toegangswegen, de Beach Road, die dicht bij de kust loopt en door de dorpjes slingert en de East Coast Road, tegenwoordig de drukkere weg omdat die toegang geeft tot de snelweg die naar de stad leidt of omhoog naar het noorden van het noordereiland. De East Coast Road was een 15 jaar geleden zo'n beetje de 'grens' van de bebouwing. Maar tegenwoordig zie je ook aan die kant van de weg telkens meer wijken ontstaan en groen verdwijnen. Als wij vanaf de snelweg naar het noorden rijden zijn we eigenlijk na zo'n 10 minuten Auckland echt uit, wij wonen dus vrij noordelijk.

In Auckland wonen zo'n 1.5 miljoen mensen, dit is in het totale gebied wat ze Auckland noemen. In heel Nieuw-Zeeland wonen 4 miljoen mensen, dus je kan je voorstellen dat Auckland in vergelijking met de rest van NZ 'druk' is. Deze ervaring hebben we zelf dagelijks niet zo, zoals wel eerder gezegd, de sfeer is erg relaxed en vakantie achtig, maar we hebben dit wel echt als we bijvoorbeeld op vakantie zijn geweest of een weekeinde weg. Als je dan weer de stad inrijdt ervaar je ineens dat het toch wel echt een stad is. De tegenstelling met de enorme leegte en rust van de rest van NZ is dan wel groot.

Ons huis ligt op een heuvel, we kijken richting het noorden, de zonkant hier. We kijken uit over de wijk en de zee, het blijft iedere dag een leuk uitzicht met telkens wisselende luchtten en activiteiten op zee.
Het afgelopen weekend was het heerlijk weer, onbewolkt en zo'n 22 graden. We hebben weer gezwommen, de BBQ en pizza oven weer gebruikt en vooral 'vakantie' gevierd met veel wijn en bier en ijsjes. Er wordt alweer lekker in zee gezwommen en mensen picknicken tot laat in de avond met fish en chips en wijntjes. En is het donker zien we de lichtjes van de huizen en de boten op zee.
Op dit soort dagen is het optimaal genieten.

Onze kerstboom hebben we vandaag versierd en staat nu klaar om cadeautjes en surprises eronder te leggen. Het blijft wat wennen, kerst in de zon, eigenlijk hoort het wit buiten en al vroeg donker, kaarsjes en lichtjes in de boom hebben we weinig aan want als het eindelijk donker is, ga je meestal al naar bed en heb je ze eigenlijk niet aan. En die kerststalletjes langs de weg met verkopers in korte broek, teenslippers en dan een kerstmuts op blijft ook nog steeds een bijzonder tafereel, nog een foto moment waard, die houden jullie tegoed.

In Nederland horen en zien we dat het veel gesneeuwd heeft, een groter verschil kan niet. Wat blijft is natuurlijk de kerstgedachte en sfeer; samen zijn en liefde. En net als jullie gaan we op naar een nieuw jaar. Hoe deze voor een ieder ook zal gaan verlopen.....geniet van de dag, geniet van alle mooie momenten die er telkens iedere dag om je heen zijn en voel dat alles goed is, dat worden dan heel veel gelukkige momenten in de komende 365 dagen!

Waiheke Island

Eind oktober zijn Roeland en ik een dagje naar Waiheke Island geweest, als uitje voor mijn verjaardag. Waiheke Island, noemen we ook wel het 'wijneiland'.

Er zijn vele wijnboeren te vinden en er komt zo af en toe heerlijke wijn vandaan. Het eiland zelf is een half uur varen vanaf Auckland met de ferry. Daar aangekomen wilden we een scooter huren, om lekker romantisch over het eiland te toeren, maar de tweepersoons scooters zijn allen verhuurd en zo blijkt dat je ook niet overal kunt komen met de scooter. Er zijn namelijk ook grote stukken 'gravel road, die alleen met een auto te berijden zijn. Dus huren we uiteindelijk voor 50 dollar (ong. 25 euro) een lekkere oude auto waarmee we een hele dag over het eiland toeren. Het is prachtig weer en we rijden naar een rustig strand waar we eerst eens lekker een dutje doen, tja even zonder kinderen doet soms wonderen voor de vermoeidheid en rust.
Na een wandelingetje verkennen we het eiland verder. Het meer verlaten gebied met de gravel road trekt ons aan en we rijden langs prachtige kusten, wijnvelden en stranden om uiteindelijk ergens op een mooi strand met een wijnrestaurant uit te komen. Alhoewel aanlokkelijk, blijven we er niet want we hadden al bij een andere wijnboer gereserveerd in zijn restaurant. We trekken meer het binnenland in en komen op een prachtige rustgevende plek. We horen wind, vogels en verder zien we meertjes en wijnranken tegen de heuvels. De eigenaar blijkt Italiaans van origine. Na een rondleiding gaan we aan tafel. Het eten is verrukkelijk, de wijn hebben we beter gehad. Nog even doorboeren dus. Na 7 gangen inclusief wijn wordt ik op de deinende boot terug naar Auckland toch wat slaperig. De lichtjes van de stad lijken kleine sterretjes.

En dan weer lekker in ons eigen bedje. Wat een prachtige dag, wat een prachtig eiland, en dat alles in onze 'achtertuin'.

Four Seasons In One day

Na de zeer bijzondere reis naar Nederland hebben we allemaal de draad weer opgepakt. Het gewone leven is weer verder gegaan. Heel langzaam wordt het weer wat warmer, echter de lente is het meest wisselvallig van alle seizoenen. Het ene moment zit je in je korte broek buiten op het terras, het volgende moment is het weer winderig, regen en gaat binnen de verwarming weer aan. De Nieuw Zeelandse band Crowded House heeft er een nummer over geschreven, getiteld Four Seasons In One Day.

Al vrij snel na terugkomst uit Nederland is Floor met haar school hockey team naar Aims gegaan.  Aims is een jaarlijks landelijk sport toernooi voor kinderen van de Intermediate school (11-13 jaar).  De school van Floor ging met bussen vol kinderen op weg.  Het voetbal team, het basketball team (met de spelers die bij Floor in het team zitten), het Netball team (met nichtje Julia), natuurlijk de Rugby teams en dus ook het hockey team van Floor.  Het toernooi duurde de hele week, dus op zondag ochtend zijn ze vertrokken voor een 3 uur durende bus reis richting de Bay of Plenty en op vrijdag werden de laatste wedstrijden gespeeld.  Op maandag was er een grote opening in een stadion. 8.000 kinderen die het volkslied zingen, olympische Nieuw-Zeelandse sporters die een praatje houden, zang, dans en natuurlijk de Haka, het leek wel een olympische opening. Floor was er behoorlijk van onder de indruk. Kitty en Hildeke zijn met 2 andere moeders een paar dagen gaan kijken. Het hele gebeuren was uniek. Wanneer je naar een wedstrijd wilde kijken liep je langs 16 voetbalvelden, 12 netbalvelden, tussen tenten met rustende spelers,  koffietentjes, oefenende teams, enthousiaste supporters om uiteindelijk dan bij de hockeyvelden te komen. Ergens anders was dan weer een volledig nieuw basketbalstadion met wel 8 basketbalcourts. Het was een volledig dorp die compleet bevolkt werd door sporters en wedstrijden.
En zo gingen we de hele dag van de ene wedstrijd naar de andere, 's avonds lekker eten, nog even wandelen langs het strand.... need I say more?
Helaas werd Floor ziek en kon ze maar weinig spelen gedurende de week en had ze weinig energie om volledig alles te geven. Dit was een grote teleurstelling vooral voor haarzelf.  Haar Hockey team heeft goed gespeeld, echter niet goed genoeg en is hoog in de middenmoot geëindigd. Julia's netballteam deed het erg goed en werd uiteindelijk tweede, een heel knappe prestatie voor een landelijk toernooi!

In de tussentijd gaat het basketball seizoen gewoon door en doet Floor's team het weer erg goed, met Roeland als fanatieke coach.  En is deze schoolcompetitie over enkele weken echt voorbij, beginnen ze hier gewoon een nieuwe competitie, dit keer 3x3 basketballen.

Bas heeft zijn voetbal seizoen afgesloten.  Na het reguliere seizoen zijn de team prijzen uitgedeeld en Bas werd door trainer/coach en medespelers gekozen tot Most Improved Player. Als enige nieuwe speler in het team heeft hij zich langzaam ontwikkeld tot de spits van het team en heeft hij in bijna elke wedstrijd zijn goaltjes gemaakt. Papa en mama moesten wel even een traantje wegpinken tijdens de uitreiking van de prijs. Het is ook zo bijzonder om te zien hoe je kind kan groeien in zelfvertrouwen in en door zo'n sport. In het begin nog onwennig, Bas kende natuurlijk niemand, maar gaandeweg telkens overtuigender. Je ziet je kind opbloeien en dat heb je wel heel erg nodig ook als ouders gedurende zo'n heftig emigratie jaar. Dan heeft zo'n prijs een beetje meer emotionele lading als wellicht normaal.

Het seizoen eindigde met de Nationals, de Nieuw Zeelandse kampioenschappen.  Ook hier werd weer op hoog niveau gevoetbald en speelde het team goed, echter door gebrek aan scorend vermogen konden ze het overwicht niet voldoende omzetten in doelpunten en redde ze het niet om door te dringen in de finales.
Inmiddels is Bas begonnen met Atletiek.  Na elke training komt hij enorm enthousiast terug en houd hij niet op met praten.  Zijn favoriete onderdelen zijn sprint, hoog en ver springen.  In de zomer zijn er een aantal toernooien waar hij aan mee kan doen.

Anne heeft haar basketball seizoen afgesloten met een paar goede wedstrijden en haar eerste score. Inmiddels is ze begonnen met Hockey, samen met haar vriendin Kate.  Anne heeft inmiddels een echte vriendin in haar klas waar ze veel mee speelt, en waar ze veel wordt uitgenodigd en die ook regelmatig bij ons over de vloer is.

Verder was het hier de afgelopen 2 weken voorjaarsvakantie. De kinderen hebben er weer erg van genoten. 2 weken lekker niks doen.  Zelfs dagen dat de pyjama aanbleef en ze met z'n drieën speelden, speelden en speelden. Af en toe ging Floor logeren bij Julia, of andersom.

Onze tentjes links in de foto!

Aan het eind van de vakantie werd het gelukkig nog even heerlijk weer en zijn we gaan kamperen op een basic camping op Tawharanui, een schiereiland een uurtje rijden naar het noorden.  De camping heeft wc's en een kraan, maar verder geen douche of andere zaken. Gewoon staan midden in de natuur.  Een prachtige omgeving, met wit strand, prachtige rots kust en een achterland vol weide, koeien en natuurlijk schapen.  Het park is afgesloten met een groot hek, zodat zoogdieren niet naar binnen kunnen, en bedreigde vogel soorten, zoals de Kiwi, hier weer kunnen leven. S'-avonds zijn we dan ook op pad gegaan met zaklantaarns of ons hoofd, en hoewel we ze wel hoorde, hebben we ze niet kunnen vinden.  Zoals je op de foto kan zien, er waren niet veel mensen in het park, het was er prachtig! En de eerste duik in de zee is ook weer gebeurd. Bas en Floor hebben met het bodyboard heerlijk op de hoge golven kunnen surfen. Na een half uurtje enigszins blauw van de kou, maar gelukkig door het zonnetje warmden ze snel weer op.

En nu zijn de kinderen begonnen aan hun laatste stukje schooljaar. Musical voor Bas, voor Floor haar eindbal, waar natuurlijk een heus galajurkje aan te pas moet komen, excursies. En daarna voor Bas en Floor beiden een nieuwe school. Bas naar Intermediate en Floor nu echt naar High School. Een nieuwe start voor haar, en alle anderen kinderen ook, waar ze zich erg op verheugd.
De kinderen settelen zich goed en genieten volop van alles in dit mooie land. Roeland binnenkort weer op pad voor het werk (Mexico, Amerika en Dominicaanse Republiek) en Kitty..... tja, even wennen na al die vakanties en afleidingen is het wel. Plots iedereen weer bezig en is het weer stil in huis. De registratie als psycholoog is in een eindstadium, maar nog steeds niet voor elkaar. Het leven hier al aardig gewend, maar ook nog steeds niet altijd even 'thuis'. Maar zoals uit dit verhaal hopelijk ook blijkt: Er is veel om gelukkig over te zijn. Een fijn huis, een heerlijk land, allen gezond en al aardig in een vertrouwd ritme, en dat voelen we met z'n allen! Kom maar op met dat tweede jaar in Nieuw-Zeeland, we kijken uit naar alle mooie dingen en ervaringen die weer komen gaan.......

Like four seasons in one day ..........

http://www.youtube.com/watch?v=OeYEyCDRHmE

songtekst 

Four seasons in one day 

Lying in the depths of your imagination 

Worlds above and worlds below 

The sun shines on the black clouds hanging over the domain 

Even when you're feeling warm 

The temperature could drop away 

Like four seasons in one day 

Smiling as the ship comes down 

You can tell a man from what he has to say 

Everything gets turned around 

And I will risk my neck again, again 

You can take me where you will 

Up the creek and through the mill 

All the things you can't explain 

Four seasons in one day 

Blood dries up 

Like rain, like rain 

Fills my cup 

Like four seasons in one day 

It doesn't pay to make predictions 

Sleeping on an unmade bed 

Finding out wherever there is comfort there is pain 

Only one step away 

Like four seasons in one day 

Blood dries up 

Like rain, like rain 

Fills my cup 

Like four seasons in one day

Nederland en Nieuw-Zeeland

Floor en ik zijn alweer enkele weken terug van onze Nederland reis. En in Nederland is iedereen weer begonnen met werk en school.

Hier in Nieuw-Zeeland aangekomen kwamen we al zeer snel weer in een toch al vertrouwd ritme van school en sport. Het schooljaar is ook nog volop aan de gang hier, dus dat was gewoon heel snel weer invoegen. Hadden we in Nederland weinig last van een jet-lag, nu duurde het toch zeker een week voor we enigzins in een goed slaapritme zaten.

Maar voor beide was toch wel het moeilijkst om weer zo ver weg te zijn van alles en iedereen. Wat dat betreft hebben we hier in Nieuw-Zeeland gewoon nog geen echt uitgebreid sociaal netwerk opgebouwd. Natuurlijk zal dat zeker langzaam aan komen, sommige mensen zien we ondertussen al regelmatig en leren we al wat beter kennen. Maar tijdens onze reis waren we toch wel weer helemaal aan het genieten van al onze vrienden en famillie. Dan is de tegenstelling met hier in Nieuw- Zeeland overal zo ver weg van te zitten wel erg groot.

Kijkend naar de foto's van onze reis kun je zien dat we eigenlijk ook alleen maar mensen erop hebben staan. Feestjes, barbecues, uitstapjes, taart, wijn en vooral....er straalt enorm veel gezelligheid en liefde vanaf vind ik.
We hebben ook wel een fantastische reis gehad wat dat betreft. Stralend weer, een heleboel gezellige dingen kunnen doen omdat iedereen eigenlijk ook nog vakantie had, overal feest gevierd, met voor Floor toch wel als hoogtepunt het speciaal voor haar georganiseerde surprisefeest met haar oud klasgenoten, en een aantal van Nederlands mooiste plekjes weer gezien. Maastricht, Giethoorn, Nijmegen, Amsterdam, Leiden...we hebben heel Nederland afgereisd.

Maar wat ons vooral is bij gebleven is alle warmte van iedereen die we in Nederland achter lieten. Iedere keer als we weer ergens kwamen voelden we hoeveel er met ons is meegeleefd, hoe mensen ook ons gemist hebben en wat een enorme band we hebben met allen. 3,5 week hebben we genoten van weer even met elkaar te zijn. We hebben weer nieuwe ervaringen met elkaar kunnen opdoen, heel even hebben we weer kunnen meeleven met elkaars leven. Wat dat betreft zouden we wel ieder jaar even terug willen komen!

Als ik terug kijk naar de foto's en de filmpjes dan voel ik weer tranen in mijn ogen van geluk. Dit is waar het in het leven vooral om draait.....liefde!

Klik snel op deze link voor zo een filmpje. 

Iedereen nogmaals bedankt voor alles wat we met jullie hebben gedaan en wat jullie voor ons hebben gedaan. Onvergetelijk!

Naast alle gezellige dingen die we gedaan hebben viel me tijdens de reis ook op hoe snel je toch ook weer ontwend raakt aan bepaalde dingen. Ik bekeek Nederland met 'nieuwe' ogen en voelde me inderdaad soms een toerist. Wat een geweldig mooie steden qua historie en gebouwen! Ook die tegenstelling met NZ is groot. Is het hier prachtig qua natuur, iets ouds qua gebouwen heb je hier niet. En de knusheid van de terassen, pleinen, kerken, grachtten en fietsende studenten zie je hier echt niet. Dan is Nederland toch echt veel mooier en snappen we ineens waarom Nieuw-Zeelanders graag naar Europa op vakantie gaan.

Maar ook viel me op wat een overvloed er in Nederland nog steeds is, ondanks de crisis. Enorme winkelstraten met bijvoorbeeld wel 20 schoenenzaken die uitpuilen van de spullen. Ook die tegenstelling is groot. Natuurlijk heb je hier ook kleding en schoenenwinkels. Maar het aantal veel minder en het aanbod veel beperkter. Het was een van de dingen die ons in Nederland wel eens stoorde, alhoewel we er zelf gewoon ook aan meededen. En dan bedoel ik het consumptiegedrag. Want Nederlanders verdienen veel meer geld als mensen hier in Nieuw-Zeeland, maar wat doen we ermee? Spullen kopen! Omdat we ergens bij willen horen, het ons status en identiteit geeft. Omdat het afleiding geeft te gaan shoppen.  Het is grappig om te merken dat je na een jaar in Nieuw-Zeeland ook daar nu anders in staat. Hier is het zeker ook minder nodig om veel kleding te kopen, overdag zijn er de schooluniformen, en in het weekend loop je vooral in vrije tijdskleding. Met je hakken op het strand is toch niet zo handig. En eerlijk gezegd zag ik totaal geen verschil tussen de All Stars, die een jaar geleden nog erg populair waren en het nu 'hotte' merk Vans, behalve dan de naam.  Wat dat betreft is het een tijdje leven in een andere cultuur heel verfrissend.
Ik vraag me wel nog steeds vaak af of de cultuur hier in Nieuw-Zeeland gewoon achter loopt of dat het toch echt een verschil in cultuur is. Ik hoop eigenlijk het laatste! Het is enorm rustgevend om niet telkens bezig te zijn met kopen, of het nu kleding is of de laatste 'gadgets'. Waarmee ik niet wil zeggen dat we er nu niet aan meedoen, we blijven ook mensen he, het blijkt moeilijker je ergens aan te onttrekken als het prettige gevoel ergens bij te horen...

Loop ik pas geleden hier in de mall en wat zie ik tot mijn grote schrik.... Vans!!!! :)

Nu, enkele weken nadat we weer terug zijn gekomen uit Nederland zijn we wel weer aardig in een vertrouwd ritme gekomen. School, sport, huishouden, het leven gaat z'n gangetje.
Gelukkig hebben we hier ondertussen alweer een aantal leuke dingen kunnen doen met mensen. Soms alleen even een kop koffie gedronken met iemand, maar ook met 4 moeders een paar dagen in een appartement gezeten en Floor aangemoedigd op een sportkamp van haar school. Volgend weekend een uitnodiging voor een feestje. Het lijkt erop dat ook het opbouwen van een nieuw sociaal leven iets meer op gang begint te komen.

En verder klussen we rustig door aan ons huis om het meer naar onze wens te maken. Schilderen, de tuin en toch ook nog steeds verder ordenen en opruimen.
We zijn zelf erg benieuwd hoe het 2e jaar hier in Nieuw-Zeeland ons gaat bevallen. Alles zal iets vertrouwder gaan aanvoelen hopen we. We houden jullie natuurlijk op de hoogte!

Alle foto's klik hier!

Dol fijn

Terwijl Floor en Kitty in Nederland feest aan het vieren zijn, gaat het leven in Nieuw Zeeland gewoon door. Naar school en naar het werk. Maar ook wij hebben veel lol. Vorig weekend zijn we naar HET pretpark van Nieuw Zeeland gegaan. Rainbows End is een echt pretpark in het zuiden van Auckland. Het gehele park is ongeveer zo groot als een vijfde deel van Bobbejaanland, en in geen vergelijking met de Efteling. Het thema heeft iets te maken met piraten, maar eigenlijk is het volkomen onduidelijk waar het over gaat, maar er zijn voldoende attracties dat het toch leuk maakt. Een achtbaan met looping en kurkentrekker, een schip, de boomstammen, en het letterlijk hoogtepunt, een vrije val van een behoorlijke hoogte. Het is zaterdag, maar er is werkelijk niks te doen, dus geen lange wachtrijen, en elke attractie gewoon een paar keer doen. De ouderwetse botsautootje blijven geweldig leuk en een soortgelijk iets, maar dan met bootjes is nog leuker om te doen. Bas gaat natuurlijk overal in en de knakworst met friet mag natuurlijk niet ontbreken. De conclusie: een land als Nieuw Zeeland heeft heel veel natuurlijke attracties, daardoor is een pretpark niet hetgeen waar iedereen op zit te wachten. Maar we hadden toch wel enorm veel lol!! 

Afgelopen weekend zijn we naar de Bay of Islands geweest. Dit is wel een typische Nieuw Zeelands attractie. Na de voetbal wedstrijd van Bas, die ze overigens wonnen, met wederom een doelpunt van Bas, nu alweer 10 keer gescoord in de laatste 6 wedstrijden, zijn we richting noorden gereden. Jammer genoeg werd het steeds regenachtiger, maar het leuke is dat de kinderen hier helemaal niks om gaven. Het weer is toch voor volwassenen belangrijker dan voor kinderen. Het is iets meer dan 2 en een half uur rijden, wat we eigenlijk wel mee vond vallen. Rustige en mooie wegen waar we toch vaak een gemiddelde van 100 kunnen rijden.

Het is leuk om terug te zijn in Paihia. Het hotel ligt vlak bij Waitangi, een belangrijke plaats in de geschiedenis van Nieuw Zeeland. Nadat de Maori’s ergens in de middeleeuwen zich hier vestigden duurde het nog tot begin 1800 voordat er zich Europeanen in het gebied vestigden. Dit ging gepaard met wat ruzie tussen Maori’s en Europeanen. In een poging een eind te maken aan de onenigheden over land, werd op donderdag 6 februari 1840 door enkele Maori stamhoofden en vertegenwoordigers van de Britse Kroon het Verdrag van Waitangi getekend. Vanaf dat moment is Nieuw-Zeeland een zelfstandige Britse kolonie en waren er afspraken over de verdeling van land. Tot zover het hoogtepunt uit de geschiedenis van Nieuw Zeeland. Wat moet het heerlijk zijn om als kind geschiedenis te krijgen over je eigen land, klaar in 5 minuten. Op de plek waar dit verdrag getekend is staat nog steeds het huis waar dit gebeurd is, nu dus 172 jaar geleden. Verder staat ere en Maori huis en een aantal grote kano’s waarmee de Maori’s ooit in Nieuw Zeeland aangekomen zijn. Vanuit onze hotel kamer zien we de enorme kano liggen en we kunnen, tussen de buien door, even gaan kijken naar het oudste huis, de hoge vlaggen en het mooie park. Het hotel heeft ook een zwembad met Spa en dus lekker bubbelen met veel andere mensen. We duiken zelfs nog even in het koude zwembad om daarna weer snel op te warmen in de spa. Helaas blijft het hard waaien en 's-avonds weer enorm te regenen.

Het is de volgende dag een voorbeeld van typisch Nieuw Zeelands weer. Als we wakker worden regent het nog pijpenstelen. Rond half 10 zitten we nog in de regen in de Spa te bubbelen, echter als we om 10 uur wegrijden is het strak blauw, helder en warm. Binnen een half uur zijn alle grijze wolken weg gewaaid en is het prachtig weer geworden. We gaan dus toch met de dolfijnenboot mee!! We hebben 95% kans om dolfijnen te zien. We genieten met volle teugen van het mooie uitzicht op de eilanden en het warme zonnetje. Gelukkig had ik zonnebrand meegenomen. Helaas zijn er geen dolfijnen te zien. Ook de andere boot ziet geen dolfijnen. Bas wordt er een heel klein beetje chagie van, maar als we uiteindelijk in de auto zitten zijn ze allebei enorm dankbaar voor het prachtige weekend. We hebben wel een bon gekregen om nog een keer terug te komen en dan kunnen we met z'n drieën nog een keer mee in de hoop dan wel dolfijnen te zien.


Volgende week zijn Floor en Kitty weer thuis!!!

Nederland

Sinds onze aankomst op donderdag 26 juli is het 1 groot feest voor Floor en mij. Overal waar we komen worden we geweldig onthaald, iedereen verwend ons en zelf slingers en ballonnen worden opgehangen.
Vandaag bracht ik Floor naar een slaapfeestje van haar oud klasgenootjes (de meisjes). Het was een en al gegil en ze stormden op Floor af. Regelmatig heb ik de tranen in mijn ogen van geluk bij het zien van iedereen en de manier waarop er het afgelopen jaar met ons is meegeleefd en de warme belangstelling nu bij aankomst in Nederland.

Het is erg gek, bijzonder, mooi en gezellig terug te zijn. We zijn in het afgelopen jaar toch een beetje Nederland 'ontwend'. Alles bekijk je met andere en nieuwe ogen. Nijmegen, een stad waar ik veel verleden heb liggen en vaak kwam, was als nieuw voor me. Wat een mooie stad met die pleinen, steegjes, cafe's, terasjes etc. Ook de taal blijft wat vreemd. In het begin moesten we vaak lachen om al die rare klanken. Wat kan je dan toch in een jaar ook weer gewend raken aan een heel andere cultuur.

Maar natuurlijk is alles en iedereen ook heel vertrouwd. Vliegen is wat dat betreft gewoon vreemd. Je bent in een relatief korte tijd toch ineens in een heel andere wereld. En af en toe bekruipt ons een wat onwerkelijk gevoel. We maken het allemaal zelf mee, maar het is veel om te bevatten....qua emoties, qua leven, qua gevoel.
Alle kinderen uit Floors 'oude' klas zijn veranderd, gegroeid, maar ook allen vertrouwd en snel weer in een ritme met elkaar.

We hebben in een week al heel wat gezien en beleeft. Eerst naar Huissen, lekker door de vertrouwde parken en straten gefietst. Het weer was prachtig en het leventje doet rustig en kalm aan. Meteen de eerste dag natuurlijk al wat dingen gedaan waar we ons nog in Nieuw-Zeeland erg op verheugd hadden, zoals een Italiaans ijsje eten op de markt in Huissen. Toen in de middag naar 2 vriendinnen van Floor. Wat een emotie toen die elkaar zagen. Ze vlogen elkaar in de armen. Floor blijkt groot te zijn geworden. Lekker met de ouders en meiden gebarbecued en gepraat over onze NZ ervaringen en bijgepraat over ieders leven. De volgende dag naar oma Ans in Eindhoven. Daar heerlijk gewinkeld in Eindhoven en gezellig poffertjes gegeten, natuurlijk moeten we ook lekker Hollands doen. En dan op zondag naar Zuid Limburg waar ik met mijn ouders en mijn broer op de camping zal staan. Het weerzien is geweldig. De 3 kinderen (Floor, en de twee van Lex, Robin en Nynke) spelen wat af. Meestal Floor met 2 kinderen om haar nek. Maar ze genieten allen. We hebben echt vakantie daar op die camping bij de boer. In een prachtig Nederlands stukje Limburg, lekker Limburgs bier gedronken, door de heuvels gewandeld en natuurlijk Maastricht bezocht. Ook daar prachtig weer en dus op de camping barbecueën en zo met z'n allen genieten van elkaars samenzijn.

Dan op donderdag naar Margot, mijn vriendin uit Nijmegen. Ontvangst met Prosecco. Ik weet zeker nu dat ik kilo's dikker terug kom als dat ik wegging. Op vrijdag met de 2 meiden en wij naar de stad. Lekker winkelen en door de vertrouwde straten dwalen en op vertrouwde terrasjes wat drinken. 's Avonds uit eten in een wijk waar Roeland en ik elkaar ontmoet hebben. Leuk om met onze dochters daar jaren later te zitten.

Bitterballen

En nu is het zaterdag en ben ik weer in Huissen, want morgen wordt ook weer een grote en bijzondere dag, want Mijs, Floors beste vriendin, komt terug uit Spanje.

Het zijn bijzondere tijden voor Floor en mij. We genieten enorm. Het is vermoeiend, maar enorm leuk en we zouden het niet anders willen als dat we het nu ingedeeld hebben. Deze ervaringen nemen ze ons niet meer af!

Vertrek naar Nederland

Floor en Kitty komen naar Nederland. Om 12:10 is vandaag het vliegtuig vertrokken naar Singapore.  Na een paar uurtjes overstap tijd komen ze morgenvroeg op Schiphol aan.  We hebben gehoord dat het weer erg goed is.  Ze zullen een prachtige tijd in Nederland hebben!!

Een jaar na de emigratie; een terugblik

Het is alweer een jaar geleden dat we naar Nieuw-Zeeland vertrokken. Wat vliegt de tijd voorbij! 

Maar wat is tijd een raar iets. Want zo terugkijkend vinden we eigenlijk dat het 'allemaal toch best meeviel'. Maar er zijn vele, vele momenten en dagen geweest dat we het ook heel moeilijk gehad hebben. En misschien zelfs wel een periode waarin we dachten: "Als ons gevoel nu niet gauw veranderd moeten we toch serieus over terug gaan nadenken". Toen ook al wel beseffend dat het daarvoor nog te vroeg was, maar toch... 

Het is een bewogen jaar geweest met veel ups en downs en het heeft ook behoorlijk wat stress gekost. Zeker als je ook de hele periode voorafgaand aan de komst hier in Nieuw-Zeeland meerekent. Want de beslissing zelf was zeker ook stressvol evenals het hele zakelijke gebeuren regelen.

Het besluit om te vertrekken uit Nederland en ergens anders opnieuw te beginnen is een van de grootste beslissingen uit ons leven geweest. Want hoe spannend, mooi, leuk en wellicht vooral beter, het ook lijkt om ergens anders opnieuw te beginnen, het daadwerkelijk ook te doen is een ander verhaal. 

We hebben vooral ook erg veel achter moeten laten; familie, vrienden, een vertrouwde omgeving, je kunnen uitdrukken in je eigen taal, het gemak van je leventje dat je gewend bent, de sociale voorzieningen, je toekomstbeeld van een leven in Nederland.

En hoewel we uiteindelijk de beslissing genomen hebben en dachten dat het voor ons goed zou zijn, zeker weten doe je het niet en tussendoor zijn er vele moeilijke momenten en twijfels op je weg. 

En natuurlijk speelt daar ook in mee dat je allerlei mensen 'meeneemt' in je keuze om te emigreren en daarover ook emoties voelt. Vrienden en familie waren niet altijd blij met onze keus. Ze moeten ons missen. Ze voelen zich wellicht 'in de steek' gelaten? En de opa en oma's zien hun kleinkinderen niet meer van dichtbij. 
En natuurlijk zijn er ook je eigen kinderen die ook maar mee moeten in onze beslissing. En als je dan hier bent en ziet hoe moeilijk ze het soms hebben voel je je erg schuldig en bezwaard. 

En telkens speelt ook de vraag waarom we Nederland dan toch achter ons lieten, samen met al die mensen en ons vertrouwde leven. Want Nederland is toch best een 'prettig' land, waarom zou je dat willen verlaten? 

Maar toch hebben we het gedaan, soms 'onderweg' ons afvragend of het al dat wel waard is/was. 

Wat ons daarbij vooral bewoog is ons gevoel dat dit nieuwe leven ons 'nieuwe' impulsen zou geven. Want ja, Nederland is een prettig land. Maar ook heel erg vol (teveel auto's, teveel industrie, te veel regels) en het heeft vaak een somber klimaat met weinig zon. We hoopten op meer ruimte, meer natuur, een beter klimaat, meer vrijheid, minder stress. We droomden van een relaxter leven met inderdaad wat 'nieuwe' impulsen om ons leven eens op een andere manier te benaderen. Want een andere cultuur brengt ook een andere manier van tegen dingen aankijken met zich mee. En wij Nederlanders denken al snel dat wij het daar toch eigenlijk maar het beste voor elkaar hebben. Als je in een cultuur zit, in een bepaalde manier van doen is het ook lastig je daar aan te onttrekken. Dan is het leven in een andere cultuur ook wel verfrissend. 

Gelukkig zijn vele van onze dromen en wensen zoals hierboven beschreven ook 'in vervulling' gegaan. 

Wat ons allen wel het meest bevalt is toch het wonen in dit prachtige land. Het geeft ons een innerlijke rust, geluk en vrijheid die we in Nederland niet meer zo ervaarden. Alle mooie natuur onder handbereik, een zonnig en mild klimaat die het ook vaak mogelijk maakt om die natuur in te gaan en een sfeer waarin mensen zich niet zo snel druk maken, er veel minder geregeld is en het leven zich dus wat relaxter afspeelt. Bijna iedere dag voelen we wel geluksmomenten over het wonen hier. Bijvoorbeeld tijdens het hardlopen langs de kust, wanneer we uitkijken vanuit onze eetkamer over de zee met zijn steeds wisselende zeegezichten, wanneer we in het weekend even tussendoor gaan wandelen en meteen langs prachtige rotskusten lopen. 10 Maanden per jaar lekker buiten kunnen eten, regelmatig het 'vakantiegevoel' hebben omdat je makkelijk op een doordeweekse dag naar het strand kan na school/werk en even kan zwemmen. En als je wil neem je je hamburgertje mee en gooi je die op de bbq die vrij te gebruiken zijn en in het park staan bij het strand. En wanneer we dan bijvoorbeeld zoals afgelopen vrijdag onze kinderen zien spelen in een enorm weiland met uitzicht op eilanden en zee en we zien hoe ze rollend van de bult naar beneden komen, merken we daadwerkelijk dat dit land 'vrijheid' geeft. 

Dit alles maakte gelukkig veel goed. Want het eerste half jaar was erg moeilijk met name voor Floor en Kitty. Hoe mooi het hier ook was, Kitty miste alle vertrouwdheid van haar leven in Nederland en de familie en vrienden. Floor had erg veel moeite met haar vriendinnen en leventje uit Nederland achter te laten en hier aangekomen het zich goed uitdrukken in het Engels. Op een voor haar goede manier, zodat ze ook 'bij de groep hoort'. Ze kwam natuurlijk ook midden in een schooljaar waar groepjes al gevormd waren. Ze was erg moe in het begin van alles en ging met weinig plezier naar school. Dan duurt een dag wel lang he... Maar eigenlijk na de zomervakantie hier, haar schoolkamp en de start van de sporten, waar ze het goed doet, voelt ze haar zelfvertrouwen groeien en begint ze nu ook 'vriendinnetjes' mee naar huis te nemen. En zo merken we ook dat het emigratieproces voor iedereen in een ander tempo verloopt. Ook dit moeten we accepteren en is het voor ons belangrijk dat we onderling op elkaar afgestemd blijven. 

Nu na een jaar kunnen we wel stellen dat het emigratieproces in een wat rustiger 'vaarwater' is gekomen. En inderdaad is dit land en deze plek langzaam ons 'thuis' aan het worden. Ondanks dat blijft het gemis van vrienden en familie het meest lastige punt. Wanneer mensen dichterbij emigreren zal dit zeker anders zijn, maar Nieuw-Zeeland.....verder kan eigenlijk niet. En dat blijkt lastig. En dat zal ook niet veranderen in de jaren die gaan komen. Dit speelt bij vlagen ineens op. Ons emigratieproces is zeker nog niet 'afgesloten'. En zo hoorden we pas nog via Hildeke van Nederlanders die nu na 6 jaar toch weer terug gaan naar Nederland. Alles kan dus, en aan het feit dat wijzelf ons leven zo omgegooid hebben weten we dat het ook zeker nooit uit te sluiten is. Maar vooralsnog bevalt ons dit land goed. En zeker als we dan weer lekker in het zonnetje allen bezig zijn ervaren we telkens weer hoe gelukkig we ons hier voelen. Hopelijk zullen we over een tijd volmondig kunnen beamen dat deze beslissing goed is geweest!

Het 'gewone' leven

Het is hier winter, wat ongeveer tot nu toe inhoudt dat het zo’n 16 graden is en wat wisselend bewolkt met regen en zon. Als het erg wolkeloos en zonnig is, zoals vandaag, is het meteen ook een stuk kouder, zo'n 13 graden (de gemiddelde temperatuur hier in de winter is 14 graden en in de zomer 25, dus mild en weinig temperatuurverschillen). Omdat de zon zo sterk is kan je wel gewoon tijdens de middag uren lekker in de zon op het balkon (Kitty tijdens lunch en koffietijd), aan het strand of anderszins zitten. En dan nog uitkijken niet te verbranden! We hebben tot ver in mei erg zonnig weer gehad. De dagen zijn wel kort, rond 17.00 uur wordt het donker. Dus zwembad, barbecue en pizza oven worden al een tijdje niet meer gebruikt. Maar het is gek te bedenken dat we over 2 weken alweer de kortste dag gehad hebben en weer de andere kant opgaan met het licht en het lengen van de dagen. De kiwi’s zelf trekken zich nergens wat van aan en je ziet ze zelfs op de regenachtige, koudere dagen gewoon met korte broek, slippers of blote voeten rond lopen. Ook wordt er gewoon in de zee gezwommen. En zoals al wel eens vaker gezegd, de huizen zonder goede isolatie of soms centrale verwarming (wij gelukkig wel!) zijn toch best fris af en toe. Maar het is ook wel weer zo dat bijvoorbeeld ons huis dat echt op het noorden ligt (de zonnige kant hier!) meteen opwarmt en we dus eigenlijk de verwarming nauwelijks aanhebben. Ook op het werk is het soms koud.  Roeland werkt in een zeer modern gebouw, maar daar is het regelmatig ook behoorlijk fris en zit iedereen met jassen aan te werken.  Maar ze klagen niet, ze zijn het gewend.

Hoewel voor jullie in Nederland het einde van het schooljaar nadert en de vakantie voor de deur staat, zitten we hier volop in het schooljaar en het sportseizoen. Floor speelt volgende week de finale voor het basketbalteam van haar school. Spannend!

Roeland, als coach, is volgens mij nog zenuwachtiger ervoor als Floor zelf. Verder is Floor druk met haar hockey, ook voor school. Gisteren had ze de hele dag een toernooi tegen andere scholen. En dan in de namiddag om 5 uur gewoon de gebruikelijke wedstrijd voor het schoolteam. Kortom van 8.30-18.00 uur hockeyen! Ze hebben het toernooi gewonnen met uitstekend spel van het team, en van Floor.  Ze zijn nu kampioen van de North Shore, en zullen binnenkort een toernooi hebben om de Auckland titel (en dan op naar de nationale kampioenschappen natuurlijk ;)).

Zondag mocht ze selectietrainingen meedoen voor eventueel een plek in het North Harbour hockeyteam. Dit is een “overkoepelend” team van hockey spelers van Noord-Auckland, waar wij wonen. Al superleuk dat ze ervoor werd uitgenodigd. Maar na de trainingen zondag wil ze er nu ook wel erg graag inkomen.  Met dit team speel je dan weer tegen andere regio teams van Auckland. Nog even afwachten daarvoor.

Bas is druk met zijn voetbal. Hij speelt bij een club en traint 2x per week, een wedstrijd op zaterdag en om de paar weken een toernooi op zondag. Maar verder zit hij ook in het schoolvoetbalteam en heeft daarvoor ook toernooien en wedstrijden tegen andere scholen. Dus op dinsdag trainen, op woensdag na school een wedstrijd met zijn schoolteam, op donderdag trainen, zaterdag wedstrijd, zondags een toernooi en dan weer een nieuwe week. Afgelopen donderdag onder schooltijd hebben ze met zijn schoolteam een toernooi gewonnen. Altijd leuk en goed voor het zelfvertrouwen. Maar hierna gewoon ook de donderdagmiddag training volgen!

De volgende dag had hij wel spierpijn van al dat voetbal. Verder hebben ze naast deze (school) sporten ook gewoon de gymlessen op school en doen ze daar regelmatig 'lunch time sport'. Dit houdt dan weer in dat je tijdens de lunchpauze tegen andere klassen kleine wedstrijdjes sport. En alsof dat allemaal nog niet genoeg is doen ze ook 4x per jaar (iedere 'term') een conditietest (de Beep test). Op Floors school is het de bedoeling dat je jezelf telkens verbetert. Als dit lukt krijg je aan het eind van het schooljaar een 'badge' hiervoor, die je dan trots op je schooltrui mag naaien zodat iedereen kan zien wat je gepresteerd hebt.Aan deze verhalen merken jullie al dat sporten hier, naast kunst, cultuur, muziek en drama ook heel belangrijk wordt gevonden.

Zo heeft Bas de afgelopen weken veel geoefend op het maken en houden van een 'speech'. Deze gaan ze dan eerst voor de school opvoeren en dan eventueel (de winnaars) voor een speech toernooi tegen andere scholen (ja, ze maken hier van alles een 'wedstrijd'). Het cognitieve leren is hier een van de onderdelen van school, maar er is veel meer dan dat. Het niveau of tempo van het leren lijkt wel iets lager te liggen als in Nederland. In het begin baarde dat ons nog wel wat zorgen. Maar het is ook weer niet zo dat als je de mogelijkheden hebt, je niet verder kan komen. Onze neef Piet doet gewoon universiteit en ook hier kennen ze het "Cambridge level", wat een soort internationale standaard is voor opleidingen, zodat je gemakkelijk van de ene school naar een andere in een ander land kan overstappen. Met name voor onze "internationale" kinderen wellicht handig in de toekomst. Overigens hebben ze voor deze goede leerders ook weer een prestatie term, ze zeggen dan  dat hij/zij een 'high performer' is.
Maar het mooie is dus wel dat bijna alle kinderen ergens in kunnen uitblinken. Want kan je wellicht niet zo goed leren, kies je gewoon wat je wel ligt en gaat daar dan in uitblinken. Regelmatig worden er op de school ook kinderen geeerd door leerkrachten of mede studenten voor hun gedrag, een mooi geschreven verhaal, de geboden hulp of iets anders wat ze maar kunnen verzinnen. In het kader van 'positief belonen werkt het beste', is dat heel leuk voor de kinderen

Anne raakt al helemaal ingeburgerd en begint ook al wat vriendinnetjes te krijgen. Zoals uit bovenstaande misschien duidelijk wordt is er hier na school niet altijd zoveel tijd om te spelen. Meestal heeft iedereen zijn sport en daar ontmoeten de kinderen en de ouders elkaar ook. Zo heeft Kitty ook al eens met de moeders van het voetbal een avondje doorgebracht. Dan spreken ze rond 18.30 uur af en neemt iedereen wat hapjes/eten en drinken mee. Vervolgens eet je dit samen op, drinkt lekker veel wijn en rond 21.30 uur gaat iedereen weer naar huis. Want meestal liggen de kiwi’s vroeg op bed. En zie je ze dus bijvoorbeeld ook alle dagen van de week (ook in het weekend) al vroeg langs weg/strand joggen, of gaan heel veel moeders van Bas en Anne’s school al om 6.00 in de ochtend een uur fitnessen. Dat is fijn vertelde een moeder mij, want dan ben je terug voordat je man naar zijn werk gaat en ze vroeg of ik ook belangstelling had te komen….. Eeehhh…..nou even maar niet.

Klik hier voor meer Sport foto's!!

Kitty is verder nog steeds bezig haar psychologen registratie hier aan te vragen. Het vergt nogal wat papierwerk, maar deze week gaat de eerste (basis) aanvraag de deur uit. Na dat eerste advies kan ze haar volledige registratie gaan aanvragen en dan daarna eindelijk op zoek naar werk. Voorlopig dus gewoon nog steeds thuis moederen.

Verder doen we in het weekend, naast het sporten, regelmatig klusjes, dit is het goede seizoen daarvoor merken we, want in voorjaar, zomer en groot gedeelte herfst heb je met dat mooie weer minder de neiging daartoe en wil je uitstapjes maken. Dus we hebben Bas zijn kamer geschilderd en van nieuwe gordijnen voorzien. En verder zijn we bezig om onze 'tuin' (lees: een stuk bush op een steile helling) en oprijpad enigszins te ordenen. Veel snoeien en deze dan weer takje voor takje bij elkaar doen, want we hebben een pizza oven die gestookt moet worden deze zomer!
Maar zo af en toe natuurlijk ook gewoon erop uit. Afgelopen maandag was het Koninginnedag, in Nieuw Zeeland, en het was prachtig weer. Het enige voordeel dat we nog steeds, als Nieuw Zeeland, bij de 'Commonwealth' horen, is dat we een vrije dag hebben als Queen Elizabeth weer een jaar ouder is geworden. Op die dag zijn we naar Piha geweest, een prachtig strand aan de westkust. Onderweg nog bewolkt en regenachtig, maar aangekomen op het strand is het prachtig zonnig weer. De dag erop is het weer veel regen.

Klik hier voor foto's van Piha!!

Tongariro Crossing

In het midden van het Noordereiland liggen een aantal hoge, nog actieve vulkanen, gegroepeerd in 2 gebieden.  Mount Ruapehu (2797 m), en het andere gebied met Mount Ngauruhoe (2291 m) en Mount Tongariro (1978 m). De Mount Ruepehu is ook wel bekend als Mount Doom, voor diegenen die 'in de ban van de ring' zijn.
De laatste vulkanische uitbarsting was in 1997, echter nu nog steeds is er veel activiteit om en rond deze hoge bergen. Een van de “great walks” loopt rond deze vulkanen en de Tongariro crossing is een onderdeel van deze 4 daagse tramp. Deze crossing is tevens een van Nieuw Zeelands mooiste en beroemdste dagwandelingen.

De totale lengte van de wandeling is bijna 20 km en tijdens de wandeling klim je 900 meter. Al lang hadden we deze wandeling op onze lijst van “must-do” staan. Echter vanwege onze pas 8-jarige Anne, de afstand van de wandeling en de klim zagen we er steeds weer vanaf.
Maar na het goed lezen en bestuderen van de wandeling, na vele verhalen van mensen die het hadden gelopen en vanwege de zeer goede weervoorspellingen, besloten we uiteindelijk toch te gaan. Om de afstand wat minder te maken voor Anne boeken we een hut op 13 km, zodat de wandeling wat beter te doen zou zijn. Het gevolg was wel dat Kitty en Roeland behoorlijk wat bagage mee moesten nemen.

De avond voor de wandeling slapen we in een leuke lodge, geheel gericht op mensen die deze hike maken. Dus ook het gemak van een busje dat ons naar het begin van de wandeling brengt en het zelfde busje die ons weer ophaalt aan het einde. We zetten de wekker op kwart over 5, aangezien de laatste bus om 6:15 vertrekt!

De bus zit vol, echter het is muisstil, vanwege de voorafgaande spanning, maar waarschijnlijk ook het vroege uur. Als we de tramp beginnen is de zon nog niet op en hangen er wolken in de bergen. Het is behoorlijk fris nog en aangezien we in een berggebied lopen op uiteindelijk zo'n 2000 meter hebben we alle kleren aan die we hebben meegebracht. Het landschap is erg open, amper nog bomen, enkel grassen, struikjes en rotsblokken.  Na het eerste uur door een mooi landschap te hebben gelopen, beginnen we met de eerste klim richting de zuidelijke krater. Het is dat we de maan zien, anders zouden we denken er op te lopen! Er is geen begroeiing, alleen maar rotsen van lava, en zwart, bruine stenen. Een heel apart en uniek landschap. In het binnenste van de eerste krater (South Crater) is het zo plat als Nederland. Als we de eerste top bereiken is het behoorlijk koud, je staat hier op een soort richel met uitzichten alle kanten op, maar dus ook een constante wind. Het uitzicht is fantastisch. We zien in de verte een ander vulkaan (Mount Egmond) en we menen zelfs de zee te kunnen zien. Het blijkt eens te meer dat we een perfecte dag hebben gekozen qua weer. We zien alleen maar blauwe luchten en het is kraakhelder. Door het klimmen en het zonnetje dat er door begint te komen krijgen we het vanzelf warmer. En als we op de hoogste top aankomen is het echt warmer, aangezien we dan in de luwte van de wind zitten. We vinden het tot dan toe al een fantastische wandeling, maar wat blijkt, het mooiste deel moet nog komen.

Turquoise meertjes, door de vulkanische stoffen zo gekleurd en stoom uit gaten in de grond. Als we uiteindelijk aan de andere kant van de krater komen hebben we wederom een fantastisch uitzicht, maar nu naar het noorden, naar Lake Taupo. En dan, na 13 km en 900 meter klimmen, bereiken we de hut. Het is een prima hut en we slapen in een kamer met z’n vijven naast elkaar, wat de kinderen natuurlijk erg gezellig vinden. Er is stromend drink water, gasfornuizen en een gas kachel. Als de dag toeristen verder naar beneden lopen, en alleen de mensen die in de hut slapen overblijven, wordt het aangenaam rustig. Dan komt Sally binnen, met haar 2 dochters. We kennen haar van de school van de kinderen en via de buren. We zijn eerder door hun uitgenodigd om met hun boot mee te varen. Samen met nog 2 gezinnen spelen de kinderen buiten in het gras tot dat de lucht vol staat met ontelbaar veel sterren. Als iedereen rond 8 uur op bed ligt, want allen moe en al pikdonker buiten door het gemis aan kunstmatig licht, wordt het stil op de berg.
De volgende dag is het alweer vroeg op en we zien de zon opkomen. De laatste 7 km is bergafwaarts, met telkens mooie uitzichten op Lake Taupo. Ons busje staat op ons te wachten om ons terug te brengen naar de auto, die ons vervolgens weer terugbrengt naar huis. Wat een mooie tocht, wat een natuur, wat een avontuur.....wat een land!!

Alle foto's: