White Island

Nieuw-Zeeland ligt op 2 aardplaten, namelijk de Pacifische plaat en de Australische plaat, die langzaam ten op zichte van elkaar verschuiven. De negatieve gevolgen hiervan zijn regelmatig in het nieuws: de aardbevingen bij Christchurch. Maar het behoort ook tot één van de meest interessante en actieve vulkaangebieden ter wereld. Voor de kust van het Noordereiland ligt White Island; hier hebben we aan den lijve ondervonden welke enorme aardkrachten er vrijkomen. Hiervoor zijn we naar Whakatane gereden (zeg Fakatane), aan de westkust van het Noordereiland bij de Bay of Plenty. Het is 4 uur rijden, en we overnachtten op een mooie camping pal aan zee.

We hadden op een strak blauwe lucht gehoopt, echter het is wat bewolkt. De temperatuur is prima en op de boot is het lekker, vooral met onze hoofden in de wind op het voordek. White Island is in de verte zichtbaar, met de witte wolk erboven, die de naam van het eiland verklaard. Langzaam wordt het eiland groter en als we na anderhalf uur varen arriveren bij de ‘haven', blijkt hoe groot de vulkaan in werkelijkheid is. Stoom komt uit de vulkaanmond tevoorschijn, het lijkt wel of alles in brand staat. White Island is de top van een grote vulkaan in zee, volgens schatting 150.000 tot 200.000 jaar oud en de meest actieve vulkaan van Nieuw-Zeeland. De hoogte vanaf zeeniveau bedraagt 321 meter , maar vanaf de zeebodem gerekend reikt de kegel maar liefst 760 meter de hoogte in. De totale landoppervlakte meet 2,4 bij twee kilometer. Een belangrijk deel daarvan wordt ingenomen door het kratercomplex, daarnaast wordt het landschap gekenmerkt door sterk geërodeerde en gekleurde bergen; het vlakke deel is net zo kleurrijk als de bergen en her en der komen rookpluimen uit de grond tevoorschijn.

De boot kan niet aanmeren in de haven. Daarom wordt het anker voor de kust uitgegooid en worden we met rubberboten naar een kleine pier gebracht. Voordat we beginnen aan een wandeling van twee uur over het eiland, volgt een briefing. Het valt niet mee om bij de les te blijven, want de eerste indrukken zijn overweldigend. Op de boot zijn helmen en gasmaskers uitgedeeld, verplicht om het eiland te mogen betreden en regelmatig nodig vanwege de overweldigende stank. De wandeling voert langs enorme stoomwolken, kolkende modderpoelen, borrelend grondwater en hete grond; in combinatie met een voortdurende gerommel vanuit de vulkaankrater en de constante, penetrante geur van rotte eieren, maken deze wandeling onvergetelijk en spannend.

We komen langs gaten waar stoom met kracht wordt uitgeblazen. Het klinkt als lawaaierige stofzuigers. Rondom het gat is het prachtig fluorescerende geel van de zwavelkristallen. We mogen even de handen bij het gat houden om te voelen hoe warm het is. Door de harde wind en de enorme stank is het onmogelijk om het kratermeer te zien, we zien alleen maar witte stoom. We eindigen de rondleiding bij de resten van een mijnwerkersdorpje, dat in de begin van de 20ste eeuw hier gebouwd is voor mijnwerkers die hier werkten, echter de arbeidsomstangidheden waren dusdanig dat rond 1930 het eiland weer onbewoond werd. Als we in de rubberboot stappen zwemmen 2 zeehondjes voorbij, genietend van het warme zeewater. Als we weer terugvaren, hoofden in de wind, is de enige conclusive die we kunnen trekken: Wat een natuurgeweld!!

Als we later dat weekend terug zijn, zien we hoe Nieuw Zeeland wereld kampioen rugby wordt en vieren we dat ietwat Nederlands mee, door met toeters vanaf ons balkon te toeteren en te schreeuwen. Echter het blijft erg rustig in onze buurt. En het enige wat we buiten horen is de echo van onze eigen toeter. Je hoort wel een hoop mensen, maar eerder in de huizen zelf waar ze samen de wedstrijd bekijken en beleven. We vroegen ons nog even af of het wellicht eraan lag dat wij, omdat Floor even aan het bellen was met een vriendin en wij dus de wedstrijd even opnamen en 5 minuten later bekeken als live, gingen toeteren na een score van NZ en in het echt dus eigenlijk Frankrijk gescoord had!?!

In de stad is het een stuk drukker, maar toch is de manier waarop de mensen hun vreugde uiten erg anders als in Nederland, Spanje of Italie. Ze zijn enorm blij en heel erg trots op hun sporters en land, maar blijven beleefd, netjes en zwaaien eerder met hun vlaggetje, zeggen dat het 'awesome' is,  als dat ze nu brallend van het bier, springend in de gracht (nederland) of toeterend en schreeuwend (italie) door de stad rijden. Ook in het stadion zitten de Franse en NZ supporters gewoon allen naast elkaar en omarmen elkaar 'gebroederlijk'. De enorme massa mensen die alles bekijken en meevieren is ook in dit land groot.  Mooi, die cultuurverschillen en overeenkomsten! Maar naarmate de mensen echt beseffen dat de titel binnen is, de avond en dagen vorderen, barst ook hier het feest echt los, met dansende mensen, rare hoedjes en dan toch ook die brallende mensen. Pfffff...geukkig.....anders was onze 'culture shock' wel erg groot ;)!

Pizza

Het is op dit moment voorjaarsvakantie. De kinderen hebben 2 weken vrij en zijn aan het spelen, spelen en spelen. Op de regendagen spelen ze in hun pyama’s met al hun “nieuwe” speelgoed wat uit de verhuisdozen is gekomen, en als het maar even zoning is, gaan de zwembroeken en bikini’s aan en springen ze in het zwembad, of spelen ze op het grote schoolplein. Hoewel het veel regent, was het weekend wel mooi weer. Julia (ons nichtje) is 2 dagen komen logeren. Op zondag middag zijn Hildeke en de kinderen komen eten.

We hebben de pizza oven voor het eerst uitgeprobeerd. Hout in de oven, aansteken en wachten tot de oven gloeiend heet is. Dan de zelf gemaakte pizza’s voorin de oven, even wachten, en dan een heerlijke pizza. Ging prima. Gezellig met wijntje, chips en pizza rond het zwembad. De kinderen speelden en zwommen en wij kletsten. We hadden ook onze kleine "pool/voetbal" spel buiten gezet. 's Avonds was de halve finale rugby Nieuw Zeeland - Australie, die we met z’n allen op de bank hebben gekeken. Nieuw Zeeland heeft gewonnen en zit in de finale, en gaan volgens ons gewoon wereldkampioen worden. Hoewel al heel lang de beste van de wereld is dit alweer 24 jaar geleden. Kortom een prachtige dag!

WE ZIJN VERHUISD!!

Na 80 dagen in een klein appartementje geleefd te hebben, zijn we dan uiteindelijk verhuisd naar ons nieuwe huis. Afgelopen donderdag is het huis van eigenaren over gegaan. Nadat we eerder al de hypotheek getekend hadden was er op die donderdag geen rede om bij een notaris te verschijnen. Het geld werd getransfered van eigenaar en het huis is op onze naam gezet, terwij de kinderen op school zaten, Kitty boodschappen deed, en Roeland op het werk zat. Vrijdag ochtend, nadat de kinderen naar school zijn gegaan, en de boel in ons tijdelijk onderkomen was opgeruimd en schoongemaakt, vertrokken we naar Mairangi Bay. Het huis was helemaal leeg en de eigenaren klaar om te vertrekken. Na de sleutel overdracht (eigenaresse gaf sleutel aan ons) konden we het huis in. Helemaal leeg en wachtend op onze spullen.

Rond half 12 kwam er een klein verhuiswagentje met 2 verhuizers erin. Waar is onze container? Alle spullen zijn in de haven overgepakt in een kleinere container en in dit vrachtwagentje. Door de douane inspectie zijn veel dozen opengemaakt en gecontroleerd of ze schoon zijn en vrij van zaden, zand of andere mogelijkheden om vreemde planten/dieren Nieuw Zeeland in te krijgen. Alle dozen waar tent spullen, kerst spullen, of tuin spullen in zaten zijn gecontroleerd. Gelukkig met het juiste resultaat. Toen de kleine container arriveerde konden de verhuizers beginnen met de 400 dozen ons huis in te dragen en wij moesten roepen in welke kamer het moest komen. Achteraf blijken er toch tenten te liggen in onze slaapkamer en speelgoed in de keuken. Tussen 3 en 4 kwamen de kinderen “thuis”.

Bas en Anne al lopend vanaf hun school. Het huis staat 5 minuten van de school af, in dezelfde straat. “Hé, dat is onze kast, en onze tafel” zei Bas verbaasd, en ze rennen alle 3 door het huis heen om alle kamers te zien, en ze gingen ons fanatiek helpen met het uitpakken van de dozen. Hildeke en Julia kwamen ook even kijken en we openden de champagne. Het was zoning, dus Anne en ik namen nog een duik in het erg koude water van ons zwembad. Inmiddels zijn de kasten en bedden weer opgebouwd, de kamers ingericht, en veel dozen uitgepakt. De garage staat nu vol met dozen en papier. Het verhuisbedrijf komt deze binnenkort ophalen. Eindelijk hebben we weer ons eigen stekkie, dat nu langzaam ons nieuwe thuis moet worden.

De afgelopen week was er een van veel dozen openmaken, schoonmaken en alles een plek geven. Heel langzaam komt er wat structuur, openheid en frisheid in het huis. Dat draagt ook bij aan het meer rust krijgen en het gevoel dat dit ons eigen plekje is. De eerste dagen was erg wennen aan alle nieuwe geuren, geluiden en ervaringen. Maar we hebben een echt famillie- en leefhuis gekocht. Vanuit de eetkamer uitzicht over de zee. Regelmatig zitten we met z'n allen omgedraaid aan tafel te kijken wat er allemaal te doen is, omdat dan weer iemand roept; "he, een kitesurfer" of "he, een zeilboot". Prachtig dit steeds wisselende landschap. We ontdekken ook nog steeds welke eilanden we allemaal zien, omdat het dan ineeens zo helder is, dat we echt ver kunnen kijken. Voor mensen die het mischien leuk vinden op te zoeken op google maps. We zien Tiritiri, het vogeleiland waar we al eerder over schreven, de Coromandel, Great Barrier Island, uitlopers van Rangitoto Island. En verder kijken we uit over de huizen onder ons in onze wijk.

Ons huis heeft 3 slaapkamers voor de kinderen, met een eigen badkamer voor hen. We hebben een master bedroom, met inloopkast en eigen badkamer voor Roeland en mij. Er is een grote open keuken met eetkamer, een zitkamer met haard, een binnenpatio waar alles omheen ligt, een studeerkamer, een 'naai' kamer voor Floor, alles op de eerste verdieping. Dan beneden aparte ruimtes, die voorheen verhuurd werden, met een eigen deur, oude douche, wc en keukentje, een opknappertje voor over een tijdje, maar een mooi plekje voor de gasten! Deze ruimte heeft open deuren naar het zwembad, een overdekt plekje voor de tuintafel en een gezellige pizzaoven waar Roeland flink kan stoken. Helemaal klaar voor de zomer dus! En verder een dubbele garage voor zeker 3 auto's en een hoop bergruimte. Kortom; ruimte genoeg.

Het is weer een mijlpaal in dit hele avontuur. Een nieuwe stap in het leven en wonen in dit andere land. Gek voelt het af en toe wel. Nog wat onwennig. Het gevoel lijkt wel altijd iets achter de feitelijkheden aan te 'hobbelen'. Maar alle voorwaarden om nu ons leven verder op te bouwen zijn er. En met de zomer in het vooruitzicht en het eerste bezoek van opa en oma en het nichtje Maartje van Roeland, die nu op wereldreis is, hebben we er veel zin in. Met de kerst met z'n allen om de tuintafel.......

En voor de mensen die ons ook ernaar vragen via mail of deze site: de kwartfinales van de rugby world cup zijn gespeeld. Aankomend weekend de halve finales en die week erna de finale. Nieuw-Zeeland speelt de halve finale tegen  Australie, de 'derby' waar iedereen het over heeft en naar uitkijkt.
De andere halve finale is Frankrijk tegen Wales.