Aan het werk

Afgelopen maandag is het ‘gewone’ leven begonnen. Roeland is naar zijn werk gegaan. Fisher & Paykel Healthcare ligt in het zuiden van Auckland en is zo een 30 km rijden. Echter ze hebben ons al gewaarschuwd, de enige file in heel Nieuw Zeeland staat op die weg. Gelukkig valt het mee. In de ochtend is het 30 a 40 minuten rijden en in de avond is het 40 tot 60 minuten rijden. Het is echter schoolvakantie, dus misschien wordt het nog wel erger. Het is een leuk en gezellig bedrijf, met een hele goede werk cultuur. Het bedrijf maakt medische producten voor beademing tijdens acute zorg in het ziekenhuis, of obstructieve slaap apnoe voor de thuiszorg, en is goed georganiseerd. Roeland komt dus in een redelijk geoliede machine terecht, wat voor de verandering best wel prettig is. Het jaarlijkse feest is van het werk is gepland voor begin augustus, dus wat dat betreft hebben we een goede timing.

Voor Kitty stond de week toch vooral in het teken van huizen zoeken. Huizen in de kust-streek, die weinig grond hebben, maar wel in de goede wijken liggen qua bereikbaarheid en scholen, maar ook mooie huizen verder het binnenland in waar er veel meer grond bij zit. Het is erg moeilijk kiezen, maar uiteindelijk hebben we een huis gekozen in Campbells Bay waar we verder mee willen gaan.
Het weer is gedurende de week weer minder geworden. Redelijke temperatuur, maar veel, heel veel, regen. Vandaag is het ook nog redelijk koud geworden, zo een 10 graden, wat voor Auckland bijzonder koud is.Nu, dinsdag ochtend 8:30, is het 3 graden.  Dacht je dat de Nederlanders klagen over het weer, dan kunnen ze er hier ook wat van. Ze vinden het veel te koud. En dan te bedenken dat het hier winter is en dat we ook al enkele dagen in onze hemdjes in de zon hebben gelopen! Tja, alles is relatief. Gelukkig wordt het de komende dagen en in het weekend weer stralend weer, zodat we dan weer leuke uitstapjes met de kinderen kunnen maken.

Afgelopen vrijdag avond zijn we naar het basketball van Luuk gaan kijken. Hij speelde een toernooi met zijn school, om zich te plaatsen voor de Nieuw Zeelandse school kampioenschappen. Ook in Nieuw Zeeland zijn er grote jongens die basketballen. Je ziet ze niet op straat, maar plotseling allemaal tegenlijk in een sporthal. Luuk heeft gewonnen en zich geplaatst voor de landelijke scholen kampioenschap. Op zaterdag zijn Floor en Bas naar nog een wedstrijd gaan kijken. Luuk traint ongeveer 12 keer per week voor basketball. Hij zit namelijk ook in het jeugdteam van de New Zealand Breakers, het proffesionele basketbalteam hier. En hij zit ook nog in het New Zeelandse jeugdteam. Pffffff…. En Hildeke maar op en neer rijden naar al die trainingen.

Op zondag zijn we Auckland in geweest. Eerst naar de haven, waar de jachten liggen te pronken en de cafeetjes gezellig vol zitten. De winkels zijn hier op zondag altijd open. We gaan de Sky Tower in, waar we een fantastisch uitzicht op de stad en de natuurlijke haven hebben. Delen van de vloer zijn van glas, waardoor je op het glas loopt terwijl je 200 meter naar beneden kijkt. Waaghalzen springen met een touw de toren af, en anderen lopen geankerd over de top van de toren.

En dan is het weer maandag en is de derde week voor ons aangebroken. De vermoeidheid van de jet lag is gelukkig weg. Maar echt gewend zijn we nog niet. Alles is nog vreemd en onwennig. Boodschappen doe ik uren over, omdat ik alle etiketten lees om te kijken wat het nou precies is, omdat ik moet zoeken waar wat ligt en omdat een komkommer, die we toch veel aten in Nederland en lekker goedkoop waren, hier enorm veel geld kost en ik dus eenmaal gekozen producten ook weer terugbreng. Links rijden gaat op zich wel, maar regelmatig staan we aan de verkeerde kant van de auto om in te stappen. En vooral bij het afslaan van een rotonde of het nemen van een bocht, moet je opletten niet te gaan ‘spookrijden’. Mais in blik verkopen ze hier niet als losse stukjes, maar of als een maispapje, of als een kolfje. Brood en kaas zijn toch iets minder lekker als in Nederland, daarentegen is het fruit weer overheerlijk. Koffie kunnen ze niet maken en drinken ze zelf ook niet zo veel, dus drinken we deze regelmatig bij Hildeke, die tegenwoordig een echt espresso apparaat heeft. En de meegenomen winterkleding komt van pas op de regenmomenten, maar een uur later schijnt de zon en heb je het veel te warm. Laagjeskleding is dan ook de beste manier om je te kleden hier. Zo kun je regelmatig je weer aan en uitkleden van vestjes of t-shirts. Omdat het hier 4 seizoenen in een dag is. Etc. etc.

Maar aan de andere kant; we beginnen de weg al een beetje te kennen hier, neemt Floor de telefoon al aan in het Engels, en noemt Bas de rotonde in het Engels een rounda-tonde. Hahaha, half Nederlands en met een half been al een beetje Engels!

Tja, een avontuur is het…en dat is een understatement!

Aankomst en eerste ervaringen

"Het is een week geleden dat we afscheid namen van Nederland, maar vooral van familie en vrienden. De Singapore Airlines vlucht was lang maar wel prima. Lezen, film kijken, spelletjes doen en proberen te slapen, en 25 uur later in Auckland. Hildeke, Ronald, Sanne en Julia stonden ons op te wachten bij het vliegveld en met z'n allen reden we richting Hildeke, waar we nog wat kletsten en dronken. Aangezien het al voorbij middernacht was, zijn we snel doorgereden naar ons appartement. De komende weken zitten we in Sea Vista Appartments, in Torbay. De eerste nacht slapen we lang, echter de nachten daarna zijn we steeds vroeg wakker, van de jet lag.

We gebruiken de eerste week voor veel regel zaken, zoals een bankrekening, 'fiscaal nummer', auto kopen, en heel veel huizen kijken.  En natuurlijk regelmatig bij Hildeke over de vloer.  Lekker bij hun eten, en vooral Sanne's cappuccino is heerlijk.
Het is een raar gevoel; jet lag, ander land, geen echt 'thuis'. De eerste dagen werkte het weer ook niet echt mee, heel veel regen en koud (volgens mij een beetje zoals het in Nederland ook was, herfstweer!). Maar vandaag (zondag 17 juli) is een prachtig zonnige dag en 16 graden. We besluiten maar eens geen regelzaken te doen en eens een heerlijke 'vakantiedag' te nemen. Dus we rijden naar de westkust en hebben een fijne dag aan het strand. ' s Avonds nog lekker uit eten.
Morgen heeft Roeland zijn eerste werkdag op zijn nieuwe werk. En gaan de kinderen en ik verder met regelzaken.
Het is een beetje zoals verwacht. Op zich prima, gegeven de omstandigheden van pas een week in een nieuw land zijn. Met af en toe 'dips' van vermoeidheid, het 'ontheemd' voelen, verdriet over het missen van vrienden en famillie en heimwee naar de vaste plek van het huis in Huissen. En af en toe tussen de regelzaken door, de blijdschap over dit geweldig mooie land, het ontmoeten van leuke mensen (dikke Willem van 'Dutch delight', een rasechte Amsterdammer met een Nederlandse eettent in Nieuw-Zeeland) en de korte 'flitsen' van ons nieuwe leven te voelen en te zien. Een heel bijzondere tijd voor ons als gezin. We zijn benieuwd naar de komende tijd.
De foto's geven een beeld van ons tijdelijke onderkomen, onze dag vandaag en onze nieuwe auto.



noot: voor die mensen met een i-xxxx  is de dia show niet goed te bekijken - ga dan naar: hier

Voor de mensen die gereageerd hebben (Daphne, meester Martijn; leuk iets te horen en bedankt!). Voor de vriendjes/vriendinnetjes van Floor, Bas en Anne; ze denken veel aan jullie en vinden het superleuk van jullie te horen op hyves, telefoon, sms, mail etc.

Vertrek

Dit bericht schrijven we vanuit Nieuw Zeeland, waar we gisterenavond aankwamen.  Wat een afscheid hebben we gehad.  Vermoeiend maar wel heel mooi!  Floor heeft haar verjaardag al gevierd door een 'ik hou van holland" spel en bbq met de hele klas, op de warmste dag van het jaar.  Bas is met zijn beste vriend Jonah naar de Apenheul geweest en Anne met haar beste vriendin naar de Indianentoren (Juliana toren). 

Anneke, John, Marieke en Lena kwamen gezellig afscheid nemen.  Lekker BBQ-en met Ingrid, Ed, Yvonne en Mark. Nogmaals bij het Heimwee gegeten, nu met Harry en Jos, Lex en Judith en wederom erg lekker. Bij Harmjan, Hillie, Bas en Tim lekker eten, en met Marcel, Mieke, Tijn, Maartje en Roel bij de Mexicaan in Nijmegen.  En ondertussen allen inpakken, organiseren en spullen die niet mee gaan verkopen.  Door deze hectiek moesten we zelfs afspraken afzeggen, helaas.  Gelukkig niet het heerlijke samenzijn met Judith, Lex, Robin en Nienke.

De laatste week was tevens de laatste schoolweek, met afscheid van de klas, en de prachtige musical en eindfeest van Floor.  Tegenlijkertijd stonden de verhuizers bij ons in te pakken.  Alles is in dozen gegaan, tot de fietsen aan toe. 

Op vrijdag kwam uiteindelijk een enorme zee container de straat in om alles in te zetten. Uiteindelijk zat deze container ook behoorlijk vol en is vertrokken richting Rotterdam.  Lekker BBQ-en bij Rene en Julka, nakletsen met Katja en de laatste nacht in een leeg huis, op matjes van Katja.  En het afscheid ging ook op zaterdag gewoon weer door met afscheid van de kinderen van Floor's klas, inclusief ouders.  Harry en Jos brachten ons naar And, waar Bas en Anne al waren, en met de trein naar schiphol voor ons laatste nachtje in een hotel.

En dan natuurlijk het echte afscheid, heeel veel mensen die op Schiphol stonden om ons emotioneel uit te zwaaien (zie foto's). De tranen lopen wederom over de wangen als ik dit zit op te typen.  En dan is het echt zo ver, klaar voor het grote avontuur!!

Verhuizing

Op dit moment zijn de verhuizers alles aan het inpakken en morgen staat de container voor de deur.  Ook de computer wordt ingepakt en telefoons zullen het dadelijk niet meer doen.  Kitty is nog wel mobiel te bereiken.


Daar gaan we dan!!