De meesten van jullie weten het al per e-mail; we hebben een huis gekocht! Een heel bijzondere mijlpaal. En mischien ook leuk om even te vertellen hoe dat hier is gegaan. Je hebt hier namelijk veel verschillende manieren waarop een huis op de markt wordt aangeboden en waarop je het kan kopen. Heb je in Nederland alleen het onderhandelen via de makelaar, hier heet dat ‘negotiation’. Maar je kan een huis ook onder ‘tender’ of ‘auction’ verkopen/kopen. Ons huis was onder ‘auction’. Dit hield in dat we geen idee hadden hoeveel ze voor het huis wilden hebben en je dus alleen afgaat op je eigen kennis over de huizenmarkt (toch redelijk beperkt), de wijk, hoeveelheid grond etc. en wat je er dus voor zou willen bieden. De verkopende makelaar gaf wel enige richtlijn door te vertellen voor hoeveel het huis ernaast verkocht was of door te zeggen dat hij dacht dat het toch wel zus of zoveel waard was, maar verder…??? Er staat een auction datum vast en dan mag je dus op die dag met anderen die belangstelling hebben gaan bieden. Je hoort ook pas op die dag zelf het minimumbedrag van waaraf de biedingen beginnen. En toen ging het plots nog weer anders, want er was iemand die een bod had gedaan, die geaccepteerd was door de eigenaren en toen werd de auction vervroegd en hadden we ineens nog maar drie dagen om ons te bezinnen! Dus op de dag zelf een behoorlijk nerveuze Roeland en een redelijk relaxte Kitty (ja het is ook wel eens andersom ;)) naar het makelaarskantoor toe en geen idee wat ons te wachten stond. Stonden we met een groep van zo’n 30 mensen in een halletje, niet eens een officiele ruimte, de voordeur stond open! En iedereen kan horen wat je biedt. Dan is er een auctioneer, die begint met het bod dat was ingebracht en dan gaat hij iedere keer omhoog met een bepaald bedrag en mag je je hand opsteken, aan je neus friemelen, knikken, hummen en dergelijke en dan weet hij dat je dat bedrag ervoor wil bieden. We hadden samen een bedrag afgesproken waarboven we niet meer wilden gaan en ik zou bieden. Uiteindelijk waren we nog met 2 partijen over en hebben wij het hoogst geboden! En dan sta je na een half uur weer buiten en heb je een huis gekocht! Erg vreemd voelden we ons toen even. Bij Hildeke maar even onder het genot van champagne bijgekomen van alles. Mochten er mensen zijn die ons huis nog niet gezien hebben of het adres willen hebben dan mail ons even. In ieder geval hebben we uiteindelijk gekozen voor een huis dicht bij de scholen, redelijk gunstig voor Roeland’s werk te bereiken, dicht bij Hildeke (zo’n 5 minuten rijden) en met een lekkere grote buitenruimte. We kunnen er per 1 oktober in, dus nog even geduld voor ons. Maar een behoorlijke mijlpaal is gezet.
Naast de belevenissen rondom de huizenjacht, maken we natuurlijk ook dagelijks dingen mee die ons verbazen en verassen vanwege de andere cultuur. Roeland hoorde vandaag op de radio een mooie samenvatting/anecdote: Amerika’s grote nieuws is de dreigende bankroet, in Noorwegen is er een grote aanslag, London staat op zijn kop, er wordt gevochtten en in Nieuw-Zeeland…..? Daar is het nieuws van de dag: dat de
rugby shirts van het rugbyteam (er zijn wereldkampioenschappen hier in September en het is de nationale sport hier) toch wel erg duur zijn! Daar kan je echt om gevraagd worden op het werk; Wat vind jij daar nou van?! Nou eh……
Maar wij vonden het ergens toch ook een mooie afspiegeling van dit land en het leven hier. Want als je zou willen ontstressen van alle ‘wereldse’ zaken is dit ‘the place to be’. No worries, mate! Mensen maken zich hier niet zo druk, ze leven gewoon lekker door, genieten van hun buitenleven, het klimaat, de boot, het surfen, het sporten etc. En verder ….. zijn ze toch echt een (groot) eiland, waar het leven zich engzins afgezonderd heeft van de ‘rest van de wereld’. En die mindere stress merken wijzelf toch ook echt wel iedere dag, in het verkeer, in de winkels, in het contact tussen mensen. Heerlijk!
